Τέσσερεις εφιάλτες για το ελαιόλαδο φεύγουν, η αισιοδοξία έρχεται – με ένα ερωτηματικό (UPD)

Μετά από 2-3 δύσκολα και σκληρά χρόνια πολλαπλών απειλών και κινδύνων, λες και ξαφνικά γυρνάμε σελίδα, η θεά Αθηνά πήρε το δόρυ και την ασπίδα της να διώξει τους εχθρούς του ελαιολάδου.

Ισορροπία προσφοράς-ζήτησης

Από τον Μάιο (βλ.: Πρώτες εκτιμήσεις της νέας παραγωγής 2024/25 από την Δήμητρα Αλιέως: έρχεται λαδιά!) αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως το ταξίδι στα «αχαρτογράφητα νερά», ανάμεσα σε Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, παίρνει τέλος, ξαναγυρνάμε σε υπήνεμο λιμάνι. Δηλαδή αποκαθίσταται ισορροπία προσφοράς-ζήτησης, ελπίζοντας σε ένα επίπεδο τιμών δίκαιο μεν για τον ελαιοπαραγωγό αλλά και αποδεκτό από τον καταναλωτή ώστε να επιστρέψει το 30-40% που έχει «μεταναστεύσει» στα σπορέλαια.

Λύθηκε το πρόβλημα των στερολών στην κορωνέικη ποικιλία

Χάρις στις πολυετείς άοκνες προσπάθειες λίγων επιστημόνων, μεταξύ των οποίων της χημικού, εμπειρογνώμονα στην Κομισιόν και στο ΔΣΕ, μέλους της 4Ε, κας Έφης Χριστοπούλου, δόθηκε η λύση στο πρόβλημα των στερολών, που καταδίκαζε σαν μη κανονικά μια σημαντική αναλογία (~30%) των εξαιρετικών παρθένων ελαιολάδων της κορωνέικης ποικιλίας. (βλέπε,  Εκτροπές ελληνικών εξαιρετικών παρθένων ελαιολάδων ποικιλίας κορωνέικης σε ολικές στερόλες: Επιτέλους βρέθηκε λύση!)

Φεύγει η απειλή των αρωματικών υδρογονανθράκων ορυκτελαίων – ΜΟΑΗ

Εάν θεσπιστεί το όριο των 2 mg συνιστά μια τεράστια απειλή (βλ. τεύχος 106 Ελιά & Ελαιόλαδο) με πολλαπλές επιπτώσεις. Αμαυρώνεται η καλή φήμη του ελαιολάδου, το οποίο από υγιεινοπροστατευτικό κατατάσσεται στα καρκινογόνα. Από οικονομική σκοπιά στο στόχαστρο θα βρεθούν τα ελαιοτριβεία καθώς και τα πυρηνελαιουργεία.

Όπως γράψαμε χθες 

Εν όψει επιβεβαίωσης της ελληνικής πρότασης που είχε υποβάλει στην Κομισιόν η 4Ε για την μεγάλη απειλή των αρωματικών υδρογονανθράκων ορυκτελαίων –  ΜΟΑΗ 

οι πληροφορίες από την Κομισιόν λένε πως η πρότασή της αίρει, καταργεί την απειλή των ΜΟΑΗ. Εάν τελικά επιβεβαιωθεί θα βρίσκεται πολύ κοντά στις προτάσεις που είχε υποβάλει η 4Ε από τον Φεβρουάριο 2024.

Καταρρίπτονται τα σενάρια ότι ένοχος είναι (μόνο) ο ελαιοπαραγωγός, ότι η τιμή παραγωγού θα πέσει στα 0,80 σέντ 

(βλέπε ΣΕΒΙΤΕΛ, Γ. Οικονόμου : Στα 80 λεπτά το κιλό η τιμή παραγωγού για το ελαιόλαδο νέας σοδειάς 2024/25 ! Η μισή παραγωγή θα πάει για βιοντίζελ αυτοκινήτων. Οι καταναλωτές να φάνε σπορέλαια. Όλο το παρασκήνιο ), 

τελικά οι ΜΟΑΗ  χωρίζονται σε «κακούς, τοξικούς» αλλά και σε «καλούς, μη τοξικούς», άρα υπό τις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχει μέθοδος μέτρησης των ΜΟΑΗ, άρα και δεν στοιχειοθετείται όριο των 2 mg, οπότε η Κομισιόν προτείνει για το πυρηνέλαιο τα 10 mg, όσα ακριβώς και η 4Ε, κ.λπ.

Φεύγει το Nutriscore;

Η άλλη μεγάλη απειλή που δυσφημίζει στους καταναλωτές την εικόνα του ελαιολάδου, δεν είναι άλλη από την ετικέτα του Nutriscore. Σάλπισμα αφύπνισης οι προτάσεις του ΣΕΚ για το NUTRISCORE

Ήδη η εικόνα βελτιώθηκε κάπως περνώντας από την κατηγορία C στο B, μακριά όμως από το Α. Η Κομισιόν ανέβαλε τη λήψη απόφασης για το 2025, ενώ η πιο θετική ένδειξη έρχεται από την εγκατάλειψη του Nutriscore από μια μεγάλη εταιρία όπως η Danone (βλ.: Εγκαταλείπουν οι επιχειρήσεις την ετικέτα του Nutriscore – Παραπλανητική η σήμανση για το ελαιόλαδο).

Να ελπίσουμε πως στους επόμενους μήνες θα κατορθώσουμε να εξαφανίσουμε και αυτόν τον λεκέ;

Και μετά;

Χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε για τις παραπάνω (4Χ4) εξελίξεις με το ερώτημα ποιές ελληνικές επιχειρήσεις θα μπορέσουν να τις αξιοποιήσουν τοποθετώντας το ελληνικό ελαιόλαδο επώνυμο και τυποποιημένο με προστιθέμενη αξία στις αγορές όλου του κόσμου; Ποιοί θεσμικοί φορείς είναι σε θέση να οργανώσουν μια άλλη ελαϊκή πολιτική, πέρα από τις ευκολίες του χύμα και του πακτωλού των επιδοτήσεων των τελευταίων δεκαετιών;

Πηγή φωτό, ευγενική παραχώρηση © Αντρέας Σμαραγδής