Καλώς ή κακώς, το ελληνικό ελαιόλαδο «ζει», ίσως θα ήταν πιο σωστό να λέγαμε ότι «επιβιώνει» κυρίως χάρις στις (χύμα) εξαγωγές προς την Ιταλία, που κατά μέσο όρο κυμαίνονται στους 90.000 – 110.000 ετησίως, δηλαδή το 40% της συνολικής ελληνικής παραγωγής.
Πώς λοιπόν να χαρακτηρίσουμε την υιοθέτηση από ελληνικό (!) Μέσο Ενημέρωσης της άνευ στοιχείων συκοφαντίας ότι πίσω από αυτές τις εξαγωγές κρύβεται κύκλωμα απάτης, που «ιταλοποιεί» τα εισαγόμενα ελληνικά ελαιόλαδα; Αφέλεια, βλακεία, επιδειξιομανία, επιπολαιότητα, αθέμιτη προσέλκυση αναγνωστών, προβοκάτσια…;
Για τον μεν Ιταλό εκδότη-δημοσιογράφο «πατέρα» της αρχικής «είδησης» τα κίνητρα είναι φανερά και δεν διστάζει να το γράψει. Κατά την άνευ στοιχείων ατεκμηρίωτη άποψή του, οι 5-10.000 τόνοι που σε τιμές ντάμπινγκ ήρθαν από την Ελλάδα μέσω αθέμιτων κυκλωμάτων αποτέλεσαν την αιτία που έπεσαν οι τιμές στην Ιταλία.(*1) Για τον Έλληνα, που άκριτα την αναπαράγει, τι επιδιώκει, να υπονομεύσει το 40% των ελληνικών εξαγωγών; Τι παιγνίδια παίζονται;
| Ο Ιταλός ίσως θέλει να «χαϊδέψει τα αυτιά» του δικού του αναγνωστικού κοινού ότι (δήθεν) φταίνε οι «απατεώνες Έλληνες».Το ελληνικό φερέφωνο τι επιδιώκει; |
Όλα αυτά συμβαίνουν τις μέρες, τις ώρες, που οι τιμές κατρακυλούν χωρίς αντίσταση στα εμπορικά κέντρα, απ΄άκρη σ΄άκρη όλης της Μεσογείου. Ο Ιταλός ίσως θέλει να «χαϊδέψει τα αυτιά» του δικού του αναγνωστικού κοινού ότι (δήθεν) φταίνε οι «απατεώνες Έλληνες».Το ελληνικό φερέφωνο τι επιδιώκει;
Μήπως πρέπει να ενδιαφερθεί ο ΟΕΥ της Ελληνικής πρεσβείας στην Ρώμη ώστε να μην αιωρείται αυτή η συκοφαντική δυσφήμιση του ελληνικού ελαιολάδου;
(1*) Στην Ιταλία οι τιμές παραγωγού (βυτίο ex-factory) έπεσαν μέσα σε λίγα 24ωρα από το 9,20 €/κιλό (π.χ. για τα συνήθη καλά έξτρα) κάτω από τα 8,0 €/κιλό ενώ Πορτογαλία και Ισπανία με δυσκολία κρατούν το 5,0-5,20 €/κιλό (Κυριακή, 10/11/2024), βλέπε και Παρατηρητήριο ελαιολάδου και επιτραπέζιας ελιάς (8/11/2024)
