Για την Ελιά Καλαμών/Καλαμάτας, τη «Μαύρη Βασίλισσα» όπως την αποκαλώ, έχω γράψει και ξαναγράψει πληθώρα άρθρων γύρω από δύο θέματα που είναι αλληλένδετα μεταξύ τους: την κατοχύρωσή της με Γεωγραφική Προστασία είτε ως ΠΟΠ (Ονομασία Προέλευσης) είτε ως ΠΓΕ (Γεωγραφική Ένδειξη) και το πως διαμορφώνονται οι τιμές παραγωγού. Άλλωστε, η ΕΕ έχει θεσπίσει το μηχανισμό των ΠΟΠ/ΠΓΕ ακριβώς για να προστατεύσει ορισμένα προϊόντα από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, να παράξει προστιθέμενη αξία και συνεπώς να στηρίξει τις τιμές (το εισόδημα και το κέρδος) των συντελεστών παραγωγής τους.
Εν όψει της εκδίκασης στις 26/5/2020 της προσφυγής των Μεσσήνιων στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά της Υπουργικής Απόφασης 331/7.2.2018 και ανεξάρτητα από την απόφαση που θα εκδοθεί, βλέποντας και τις πρόσφατες εξελίξεις από την αρχή του 2020, διαπιστώνω ότι το προϊόν έχει εμπλακεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο που το οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση, αργά ή γρήγορα. Οπότε, με μεγάλη μου λύπη –αλλά δεν σας κρύβω και με κάποια ανακούφιση– σας αποχαιρετώ, αφού πρώτα αφήσω κάποιες σκέψεις και γεγονότα για προβληματισμό. Ίσως, αν βρεθεί ο «Μίτος της Αριάδνης», τότε πολύ ευχαρίστως να ξανασυναντηθούμε εκτός Λαβυρίνθου.
———————————————
I. Το ΠΟΠ, το ΠΓΕ και η Καλαμών/Καλαμάτας
Τα ΠΟΠ/ΠΓΕ αποτελούν –θεσμικά και εμπορικά– το βασικό «εργαλείο» που θέσπισε η ΕΕ για την πραγμάτωση ενός βασικού σκοπού: την επίτευξη προστιθέμενης αξίας, που μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι μέτοχοι της αγροδιατροφικής αλυσίδας (οι παραγωγοί σε εισόδημα, οι μεταποιητές/ εξαγωγείς σε κέρδος, οι καταναλωτές σε ποιότητα).Τα ΠΟΠ είναι απολύτως ισοδύναμα με τα ΠΓΕ από άποψη της νομικής προστασίας και της εμπορικής προβολής/μάρκετινγκ που μπορούν να παρέχουν. Το ΠΟΠ ταιριάζει σε μια «στενή» περιοχή με τεκμηρίωση του ισχυρού «δεσμού» μεταξύ προϊόντος/ανθρώπου/γεωγραφίας. Το ΠΓΕ ταιριάζει σε μια ευρεία περιοχή και βασίζεται στη φήμη του προϊόντος (την οποία διαθέτουν άφθονη οι ελιές Καλαμών/Καλαμάτας, ιστορικά, λόγω του λιμανιού εξαγωγής, δηλαδή της Καλαμάτας, όπως και η «Βόλου» για την κονσερβολιά αντίστοιχα). Άλλωστε ως ΠΓΕ κατοχυρώθηκαν τα ελαιόλαδα της Τοσκάνης, οι ελιές manzanilla και gordal κ.ά. Το ΠΓΕ έχει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι αν είσαι μέσα στην αγορά, ακόμη και σε μια κακή παραγωγικά χρονιά, θα βρεις τις ποσότητες να καλύψεις τα συμβόλαια με τους πελάτες σου.
1. Τα ΠΟΠ/ΠΓΕ είναι η ευρωπαϊκή προσέγγιση (φιλοσοφία), ενώ αντίθετα αποτελεί «στενό κορσέ» της ελεύθερης επιχειρηματικότητας σύμφωνα με την αμερικάνικη σχολή των εμπορικών επωνυμιών (brands). Aυτή η εκδοχή έχει και το «πονηρό μονοπάτι» για κάποιους που είναι μεν υπέρ της ελευθερίας των brands, αλλά θέλουν και ολίγον ΠΟΠ/ΠΓΕ για τις επιδοτήσεις και τα προγράμματα της ΕΕ.
2. Το ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας ξεκίνησε το 1996 με ένα λάθος φάκελο πιστοποίησης, όπως συνέβη τότε με τα περισσότερα ελληνικά ΠΟΠ/ΠΓΕ. Τα προβλήματα άρχισαν να φαίνονται τα επόμενα χρόνια, όταν οι ελιές Καλαμών/Καλαμάτας κέρδιζαν θέσεις στις διεθνείς αγορές, ενώ παράλληλα πολλά χρηματοδοτούμενα προγράμματα της ΕΕ συνδέονταν με τα ΠΟΠ/ΠΓΕ.
3. Κάπου εκεί, μετά το 2000, αυτά τα ορατά προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν ομαλά, συναινετικά, επ’ ωφελεία όλων, πριν οδηγηθούμε στο αδιέξοδο. Έχοντας ζήσει από αρκετά κοντά, και συχνά «από πρώτο χέρι» αυτή την περίοδο των 20 ετών, θα λεγα ότι έλλειψαν:
– Η απαραίτητη ομοψυχία όλων των ενδιαφερομένων,
– Μια στιβαρή ηγεσία να «επιβάλλει» τις αναγκαίες αποφάσεις,
– Η απαραίτητη «τεχνοκρατική» γνώση και η προσφυγή σε πραγματικούς εμπειρογνώμονες, ουδέτερους απέναντι σε τοπικά, πολιτικά, οικονομικά ή άλλα συμφέροντα (υπήρχαν άνθρωποι π.χ. στις Βρυξέλλες και για να μην σπεύσουν οι καλοθελητές δεν εννοώ τον εαυτό μου…).
4. Αντιθέτως αυτή την 20ετία περίσσεψαν:
– Οι κοντόφθαλμοι και αδιέξοδοι τοπικισμοί, οι ενδοελληνικές αντιπαραθέσεις,
– Το «πολιτικό κόστος», η αβελτηρία, υπουργών, βουλευτών, τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ο.κ.
– Οι συχνές αλλαγές θέσεων και προτάσεων («kolotoumbes») εμπλεκομένων φορέων ώστε να αναρωτιέται κανείς αν αποτελούσαν συγκυριακά λάθη ή στοχευμένη στρατηγική αδιεξόδου.
5. Κατά τη διάρκεια της 20ετίας προτάθηκαν και μελετήθηκαν(;):
α) το στενό ΠΟΠ της Μεσσηνίας (του οποίου η σημερινή Ένωση Μεσσηνίας – καθολικός διάδοχος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας – είναι ο «ιδιοκτήτης» του φακέλου και του ονόματος),
β) το ευρύ ΠΟΠ των όμορων νομών Μεσσηνίας, Λακωνίας, Κυνουρίας, Ηλείας,
γ) το πανελλαδικό ΠΟΠ,
δ) το κανένα (!) ΠΟΠ, και
ε) το σχεδόν πανελλαδικό διευρυμένο ΠΓΕ, το οποίο θα περιλάμβανε από τη νοητή γραμμή Στερεά Ελλάδα έως Άρτα – Αιτωλοακαρνανία και νότια όλη την Πελοπόννησο ώστε να καλύψει το 90% της εθνικής παραγωγής.
Εδώ και πολλά χρόνια υπέρ του σχεδόν πανελλαδικού ΠΓΕ είχαν ταχθεί κάποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες που ποτέ δεν εισακούστηκαν, η Ελαιουργική (όταν ακόμη υπήρχε), τα Ελ3Π (Ελαιοκομικά Προϊόντα Πιστοποιημένης Ποιότητας), τα οποία είχαν μέλη με σημαντική εμπορική παρουσία (να θυμηθώ πρόχειρα την Ένωση Σητείας, την ΓΑΙΑ Τρόφιμα, την Terra Creta, την Ελαιουργία Ασκληπιείου, την οικογένεια Πρωτούλη στη Λέσβο κ.ά), όπως επίσης υπέρ είχα ταχθεί και εγώ προσωπικά με αρθρογραφία στο Ελιά & Ελαιόλαδο (βλ. π.χ. «Το Αυγό του Κολόμβου») και στο olivenews.gr.
II. Οι «Kalamata olives»
1. Κι έτσι, λοιπόν, η ελιά Καλαμών/Καλαμάτας επί χρόνια έπλεε σαν καρυδότσουφλο χωρίς χάρτες, πυξίδα και προορισμό ανάμεσα στα βράχια και τις ξέρες –ή, μάλλον, σαν τον Τιτανικό, με τις μουσικές και τους χορούς, καθώς το χρήμα έρρεε από τις εξαγωγές αλλά και τα προγράμματα της ΕΕ–, ώσπου «ξαφνικά» (!;) το 2017 χτύπησε συναγερμός. Πρόβλημα στα ελληνικά τελωνεία – αν και προϋπήρχε χρόνια πριν, π.χ. στον Πειραιά, αλλά οι του ΥπΑΑΤ δεν το αξιολογούσαν σοβαρά– και σε χώρες εισαγωγής που κατέβαζαν από τα ράφια τις ελληνικές ελιές.
Αρχίζουν, λοιπόν, υπό την εκβιαστική απειλή του κατεπείγοντος ότι χάνονται εξαγωγές εκατοντάδων εκ. € εντατικές συσκέψεις στο υπουργείο ΑΑ&Τρ, με πολιτική ηγεσία τους Νίκο Αντώνογλου, Βασίλη Κόκκαλη, Βαγγέλη Αποστόλου, καθώς και Νίκο Βάγια, Αλέξη Μπακούρο, στο ευρύτερο περιβάλλον. Για τις θέσεις των υπηρεσιακών υπαλλήλων έχω αποσπασματική εικόνα και γι’ αυτό δεν μπορώ να μιλήσω. Από πλευράς φορέων συμμετείχαν συνεταιρισμοί, η ΠΕΜΕΤΕ, ο ΔΟΕΠΕΛ, ο ΣΥΜΕΠΟΠ, και ίσως και άλλοι που αγνοώ. Το περίεργο είναι –κι αυτό κρατήστε το για παρακάτω– ότι δεν κλήθηκε κανείς από όσους υποστήριζαν το διευρυμένο (πανελλαδικό) ΠΓΕ, το οποίο δεν εξετάστηκε καθόλου. Πάντως, όσο δεν κλείνει η υπόθεση, πολύ χρήσιμο θα ήταν να συμπληρωθεί και φωτιστεί δημόσια τι ακριβώς συζητήθηκε τότε και από ποιους.
2. Τελικά, με την ΥΑ 331/7.2.2018, εγκρίθηκε το «Kalamata olives», η πρόταση των ΔΟΕΠΕΛ/ ΠΕΜΕΤΕ. (Μεσολάβησε ένα πίσω μπρος με δύο ΥΑ των Κόκκαλη/Αποστόλου, αλλά ας μην μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες). Για να γίνει εφικτή αυτή η Υπ. Απόφαση, έγινε μία ρύθμιση που με ποδοσφαιρική ορολογία θυμίζει το «χέρι του θεού» του Μαραντόνα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και με ιατρική ορολογία, χειρουργείο laser υψηλής ακριβείας. Η ονομασία/ποικιλία «Καλαμάτα» εντάχθηκε στον εθνικό και ενωσιακό της ΕΕ κατάλογο ποικιλιών ως συνώνυμο της «Καλαμών» (μαζί με την Αετονυχιά κ.ά). Έτσι, αξιοποιώντας το άρθρο 6 του κανονισμού 1151/12, αφού μετατράπηκε σε μια απλή φυτική ποικιλία, το «Καλαμάτα» απελευθερώθηκε από τα «δεσμά» του ΠΟΠ –έμεινε μόνο για τους λίγους τόνους της Μεσσηνίας, αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς…– και μπορεί να συνεχίσει απρόσκοπτα τις εξαγωγές του ως «Kalamata olives» με το εμπορικό σήμα (brand name) της κάθε εταιρείας που το διακινεί. Μεγαλοφυές, αν και επισήμως αγνοούμε τον εμπνευστή της ιδέας και την τυχόν αμοιβή του!
3. Δύο χρόνια έχουν περάσει από την ΥΑ 331/7.2.2018 και για το «Kalamata olives» υπάρχουν τρεις– διαφορετικές απόψεις:
α) Για την ΔΟΕΠΕΛ/ ΠΕΜΕΤΕ (σύμφωνα με την ανακοίνωση της 26.2.2020), με το «Kalamata olives» διασώθηκαν εξαγωγές άνω των 200 εκ. €, καθώς αποτέλεσε τη «σολωμόντια λύση» (θα εννοούσαν «σολωμόντεια», αλλά μικρό το κακό για ένα έψιλον), που έλυσε τον «Γόρδιο Δεσμό» και το «χάος» που επικρατούσε από το 1996 (σ.σ. προσέξτε το έτος).
β) Οι Μεσσήνιοι, που συνασπίστηκαν και επίσημα μιας και ξεπεράστηκαν οι παλαιές προστριβές μεταξύ Ένωσης Μεσσηνίας και ΣΥΜΕΠΟΠ και μάλιστα προχώρησαν ήδη σε δημιουργία επιτροπής για την σύσταση Ομάδας Προστασίας & Διαχείρισης του ΠΟΠ (Ένωση Μεσσηνίας, ΣΥΜΕΠΟΠ, Α.Σ Καλαμάτας, Α.Σ Νηλέας) σύμφωνα με το άρθρο 38 του Ν.4384/2016 που παραμένει σε ισχύ και με το νέο Νόμο, (βλ. Παμεσσηνιακή Διαβούλευση στις 10/3/2020), αποφάσισαν ομόφωνα, Συνεταιρισμοί, Εταιρείες, ΔΑΟΚ, Επιστήμονες, με την απουσία όμως της Περιφέρειας:
Πρώτον, να υποστηρίξουν τον φάκελο που κατέθεσε ο ΣΥΜΕΠΟΠ στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της ΥΑ 331/7.2.2018, με την οποία εγκρίθηκε το «Kalamata olives». Εδώ να κρατήσουμε μια σημείωση τι θα γίνει στο ΣτΕ τις 26/5 γιατί ο ΣΥΜΕΠΟΠ άλλαξε προεδρείο.
Δεύτερον, να υποβάλουν στο ΥΠΑΑΤ φάκελο με «ήσσονες τροποποιήσεις» (τον συνέταξε ο καθηγητής Γ. Ζακυνθινός), ώστε να διορθώσουν τον υφιστάμενο του 1996 για να συμπεριλάβουν στο ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας τις βιολογικές, τις ελιές σε άλμη, τις εκπυρηνωμένες, την χρήση τοπικών αρωματικών και την υποχρεωτική χρήση ΠΟΠ ελαιολάδου ως συμπλήρωμα για να αυξηθεί το συνολικό τονάζ του ΠΟΠ.
Τρίτον, την στήριξη της μελέτης που έχει αναθέσει η Ένωση Μεσσηνίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου για την αναδιάρθρωση της καλλιέργειας.
γ) Προσωπικά, όπως και αρκετοί με τους οποίους κατά καιρούς συζητώ, παραμένω στην άποψη του σχεδόν πανελλαδικού, διευρυμένου ΠΓΕ, το οποίο:
– θα κάλυπτε άνω του 90% της εγχώριας παραγωγής,
– θα επέτρεπε εντός του σχεδόν πανελλαδικού ΠΓΕ να συνεχίσει το ΠΟΠ της Καλαμάτας (Μεσσηνίας), όπως αντίστοιχα συμβαίνει στην Τοσκάνη,
– θα απέτρεπε τον αθέμιτο ανταγωνισμό από τρίτες χώρες στη διεθνή αγορά,
– θα επέβαλε στην αγορά κανόνες διαφάνειας χωρίς φαινόμενα –πραγματικών ή ανύπαρκτων– ελληνοποιήσεων και ανάλογων πρακτικών.
Όλα αυτά τα ωραία υπό τις βασικές προϋποθέσεις της ομοψυχίας, της νηφάλιας τεκμηριωμένης γνώσης κ.λπ., που δυστυχώς εκλείπουν καθιστώντας πρακτικά αδύνατη μια εθνικά επωφελή λύση.
III. Οι τιμές του προϊόντος
Έτσι φτάνουμε στο φλέγον θέμα των τιμών (το «ψητό» για πολλούς) διαπιστώνοντας ότι:
1. Την τελευταία πενταετία οι τιμές ακολούθησαν ακραία σκαμπανεβάσματα. Μια ξέφρενη ανοδική πορεία έφθασε σε επίπεδα που οι ελληνικές εξαγωγές δεν είναι ανταγωνιστικές –κι ωστόσο οι παραγωγοί δεν πουλούσαν περιμένοντας περαιτέρω άνοδο–, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν μια αντίστροφη καθοδική πορεία, φθάνοντας σήμερα σε επίπεδα μη βιώσιμα για τους ελαιοπαραγωγούς.
2. Μια Διεπαγγελματική Οργάνωση θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει επιτύχει μια συναίνεση σε ένα μέσο επίπεδο ισορροπίας το οποίο να εξασφαλίζει και το εισόδημα του ελαιοπαραγωγού και τη σταθερότητα και ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. (Οι συμφωνίες κυρίων είναι πιο ισχυρές από τις νομικές απαγορεύσεις, και σ΄ αυτό χρησιμεύουν τα διακριτικά παραθαλάσσια γεύματα εργασίας). Από όσο γνωρίζω, παρά το πλήθος των κατά καιρούς χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, ωστόσο δεν διαθέτουμε μια αξιόπιστη μελέτη του κόστους παραγωγής, ωστόσο φαίνεται ότι μια τιμή γύρω στο 1,40 με 1,60 €/κιλό για το βασικό μέγεθος των 200 τεμαχίων με παράλληλη κοινή προσπάθεια υψηλής ποιότητας θα αποτελούσε μια αποδεκτή ισορροπία για όλους.
3. Απαραίτητο πλαίσιο της παραπάνω συμφωνίας θα αποτελούσε η πιστοποίηση του διευρυμένου ΠΓΕ, γιατί θα κάλυπτε το 90% της αγοράς, με την έξωθεν προστασία και την προστιθεμένη αξία που αποτελεί το «εκ των ων ουκ άνευ» των ΠΟΠ/ΠΓΕ της ΕΕ.
Ενδιάμεση στάση
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια ενδιάμεση στάση και να αναρωτηθούμε γιατί αυτά τα μάλλον προφανή «δεν περπατάνε»; Έλα ντε! Ας προχωρήσουμε λοιπόν στα ενδότερα φωτίζοντας με τον δημοσιογραφικό φακό πράξεις και παραλείψεις.
IV. ΔΟΕΠΕΛ, ΠΕΜΕΤΕ κατά της υφ. ΑΑ&Τρ, Φωτεινής Αραμπατζή, με υπ. Βορίδη σαν Πόντιο Πιλάτο
Στο επεισόδιο θα πρέπει να συμπεριλάβω και τον κ. Γιάννη Πανάγο (Agrenda, Agronews), ο οποίος στο συγκεκριμένο επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο, ΔΟΕΠΕΛικότερο της ΔΟΕΠΕΛ και ΠΕΜΕΤΕικότερο της ΠΕΜΕΤΕ. Η ιστορία έχει εν συντομία ως εξής:
Ο βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ Ιωάννης Λαμπρόπουλος, ο οποίος έχει αποδείξει όχι μόνο το ενδιαφέρον αλλά και τη γνώση του επί των αγροτικών, κατέθεσε στη Βουλή μια εμπεριστατωμένη ερώτηση (2781/17.12.2019) σχετικά με τις ελιές Καλαμών/Καλαμάτας, την πτώση των τιμών, το ΠΟΠ και το «Kalamata olives» για το οποίο σημειώνει: «Η εξέλιξη αυτή (σ.σ. δηλ. η ΥΑ 331/2018 και η κατοχύρωση του «Kalamata olives») είναι επιζήμια για όλους τους Έλληνες παραγωγούς (υπογράμμιση δική μας), γιατί δίνεται η δυνατότητα σε χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος, που παράγουν και διακινούν τεράστιες ποσότητες (…) να το πράττουν πλέον νόμιμα με την ονομασία «Kalamata olives» και να μας εκτοπίζουν από τις αγορές προσφέροντας πολύ χαμηλότερες τιμές (…)».
Η υφυπουργός Φωτ. Αραμπατζή απάντησε στη Βουλή (813/05.02.2020) με ένα εμπεριστατωμένο κείμενο 8 (!) σελίδων, στο οποίο ανέλυε όλη την κατάσταση διαχρονικά. Προφανώς το συνέταξαν οι σύμβουλοί της, γιατί κανένας (υφ)υπουργός δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις τεχνικές και νομικές λεπτομέρειες για πλήθος προϊόντα όπως η ελιά Καλαμάτας/Καλαμών. Η ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ στράφηκε κατά της υφυπουργού Φωτεινής Αραμπατζή (βλ. Σχ. δελτίο Τύπου 26/2/20), γιατί από όλη την οκτασέλιδη απάντηση απομόνωσε τη φράση ότι «η απόφαση Αποστόλου έχει δημιουργήσει προβλήματα». Εν ολίγοις, για την ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ η ΥΑ 331/2018 αποτέλεσε ΤΗ ΛΥΣΗ στο χάος που υπήρχε, έσωσε το προϊόν κι από πού ως πού την αμφισβητεί η υφυπουργός κόντρα στο εθνικό συμφέρον, την κυβερνητική γραμμή, κ.λπ.
Η Agrenda/Agronews «πήρε την πάσα» και στράφηκε κατά της Φ. Αραμπατζή με ιδιαίτερη σφοδρότητα, σε οξύ προσωπικό τόνο, όπως και κατά του Κώστα Σκιαδά, τον οποίο «φωτογράφισε» σαν τον συντάκτη της υπουργικής απάντησης και με τον οποίο όσες διαφωνίες κι αν έχει κάποιος, τουλάχιστον οφείλει να του αναγνωρίσει την επί δεκαετίες γνώση του θέματος.
Επακολούθησε συνάντηση αντιπροσωπείας της ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ με την υφυπουργό Φ. Αραμπατζή (12.3.2020). Η υφυπουργός εξέδωσε ένα δελτίο Τύπου, στο οποίο με «στρογγυλεμένες» εκφράσεις και προσεκτικό τρόπο τονίζει τα αυτονόητα. Δηλαδή ότι «ενώνουμε δυνάμεις και συνεργαζόμαστε προς όφελος της κοινωνίας και της εθνικής οικονομίας (…)», ενώ, συνεχίζοντας, προέτρεψε και ενθάρρυνε την άμεση επιβολή φακέλου αναγνώρισης της ΔΟΕΠΕΛ ως Εθνικής Διεπαγγελματικής με βάση την ισχύουσα Ενωσιακή και Εθνική Νομοθεσία» (σ.σ.: Υπενθυμίζοντας δηλαδή με κομψό και εύσχημο τρόπο στην ΔΟΕΠΕΛ ότι στερείται νομιμοποίησης ως «Διεπαγγελματική Οργάνωση» από το 2015). Επίσης, με διπλωματικό τρόπο αναφέρθηκε σε δύο προϊόντα – παραδείγματα, τη φέτα και τον γύρο, τα προβλήματα των οποίων λύνονται με επιτυχία και συναίνεση σε εθνικό επίπεδο.
Μετά τη συνάντηση η μεν ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ δεν μίλησε αλλά η Agrenda/Agronews συνέχισε να «ρίχνει λάδι στη φωτιά», γράφοντας πως «οι πληροφορίες θέλουν την υφυπουργό να υποχρεώνεται σε πλήρη αναδίπλωση μετά το λάθος στο οποίο την είχαν οδηγήσει οι συνεργάτες που συμβουλεύεται (…) η υφυπουργός αναγνώρισε το λάθος που είχε γίνει (…)». Και επειδή το δικό μας ρεπορτάζ διαψεύδει τα όσα έγραψε ο κ. Πανάγος, ας πάρει θέση η ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ να μη μένουν σκιές και ερωτήματα.
Να σημειώσω επίσης ότι η στάση του υπουργού Μάκη Βορίδη θυμίζει Πόντιο Πιλάτο, γιατί ούτε επί της ουσίας παρενέβη, ούτε για να υπερασπιστεί την υφυπουργό «του».
Μπήκα σε λεπτομέρειες και ονόματα για να δείξω την έκταση της αντιπαράθεσης και τα «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» που τη συνοδεύουν.
V. Ένα αποκαλυπτικό άρθρο του προέδρου της ΔΟΕΠΕΛ Γιώργου Ντούτσια
Με τον Γιώργο Ντούτσια, γεωπόνο, με διδακτορικό από τη Γαλλία, υπήρξαμε περί τα 12 χρόνια καλοί συνάδελφοι στην ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ, εκείνος προϊστάμενος στο «Επιτελικό Γραφείο για τις Επιτραπέζιες Ελιές» (στη σκιά του αείμνηστου σπουδαίου επιστήμονα και γεν. διευθυντή Μανόλη Αλυγιζάκη) κι εγώ στο αντίστοιχο «Σχέσεων με ΕΟΚ/ΕΕ» μετά τον επίσης αείμνηστο Γιώργο Μυρτάκη. Τον Γιώργο Ντούτσια ξανασυνάντησα το 2002/2004, όταν ως Άξιον Εκδοτική πια –αφού είχα αποχωρήσει με τα κίνητρα εθελουσίας εξόδου, ενώ ο Γιώργος παρέμεινε– τους ενημερώσαμε, οργανώσαμε και διαχειριστήκαμε το πρώτο πρόγραμμα των Οργανώσεων Ελαιουργικών Φορέων, το οποίο αποτέλεσε όχι μόνο μια τεράστια επιτυχία, αλλά και μια ρεαλιστική διέξοδο να επιζήσει η ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ και μάλιστα σε αγαστή συνεργασία με τις Ενώσεις-μέλη της όπως προέβλεπε ο σκοπός και το καταστατικό της. Δυστυχώς, την προοπτική αυτή την «έκαψαν» –ποιοι και πώς είναι μια μεγάλη ιστορία–, με αποτέλεσμα η ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ, επί Γιώργου Ντούτσια γενικού διευθυντή όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, να μπει σε εκκαθάριση. Από έναν τεράστιο πλούτο που είχε συσσωρευτεί επί 60 περίπου χρόνια από ιδεολόγους ιδρυτές – συνεταιριστές, από χρήματα των ελαιοπαραγωγών, από κρατικές και ευρωπαϊκές ενισχύσεις, δεν απέμεινε τίποτα. Ούτε τα επιτυχημένα brand όπως ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ, ούτε καν τα … τσέρκια στις πόρτες των δύο υπερσύγχρονων εργοστασίων ελαιολάδου στην Ελευσίνα και επιτραπέζιας ελιάς στον Άγιο Κωνσταντίνο με όλο τον πανάκριβο εξοπλισμό τους. Τα γράφω αυτά για να γίνει κατανοητή και συγχωρητέα η οικειότητα με τον πρώην μου συνάδελφο και συνεργάτη, τον Γιώργο, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε σε πρόεδρο –ήδη επί 5ετία– της ΔΟΕΠΕΛ απολαμβάνοντας της αμέριστης επιλογής και υποστήριξης του προέδρου της ΠΕΜΕΤΕ, Νέλου Γεωργούδη.
Τον Ιανουάριο 2020 ο Γιώργος, ως πρόεδρος της ΔΟΕΠΕΛ, δημοσίευσε ένα φαινομενικά «ξεκάρφωτο» άρθρο υπό τον τίτλο «Kalamata olives – Ίσως το ΠΓΕ να ήταν μια κάποια λύση» στο περιοδικό του κ. Πανάγου. Αυτό το άρθρο είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για τη σημερινή κατάσταση και τις τοποθετήσεις διαφόρων:
α) Πώς ξαφνικά(;) ο Γιώργος Ντούτσιας, έν έτει 2020, ανακαλύπτει(;) ότι το πανελλαδικό ΠΓΕ μπορεί να ήταν μια κάποια λύση; Η πρόταση ήταν παλιά, γνωστή, την είχε υποβάλει ακόμη και η ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ.
Γιατί, λοιπόν, στις μακράς διαρκείας συζητήσεις με το υπουργείο επί προηγούμενης κυβέρνησης απέφυγαν ακόμη και να ακουστεί η πρόταση για το διευρυμένο (πανελλαδικό) ΠΓΕ, ώστε να έρθει τελικά σαν «ώριμο φρούτο» η «σολομώντεια λύση» του Kalamata Olives, λύση όμως που εκμηδένισε το ΠΟΠ/ΠΓΕ αφήνοντας ελεύθερα τα imports-exports διεθνώς και πανελλαδικώς;
β) Αναρωτιέμαι, επίσης, τώρα έμαθε ο Γιώργος Ντούτσιας ότι στην Ισπανία οι ποικιλίες manzanilla (όχι mantzanilla, χωρίς t) και gordal έχουν πιστοποιηθεί ως ΠΓΕ σε ευρύτατες γεωγραφικές περιφέρειες; Στο olivenews.gr έχουμε γράψει σχετικά από τις 2 Δεκεμβρίου 2014 και από τις 8 Νοεμβρίου 2016. Γιατί δεν αξιοποίησε το ισπανικό παράδειγμα στις συζητήσεις με το ΥπΑΑΤ το 2017/2018;
γ) Συνεχίζοντας, ο ίδιος γράφει για μια «παραφιλολογία που δημιουργεί ανασφάλεια», μάλλον αναφερόμενος στην αρθρογραφία του olivenews.gr («όψιμες, πράσινες, 1,10 € και χωρίς ΠΟΠ οι Καλαμών», 8.1.20 και «Ρεστία [σάλος] στην αγορά ελαιολάδου και ελιάς Καλαμών» 9.12.19). Εκεί γράφω το προφανές, ότι το Kalamata olives οδήγησε στην εξουδετέρωση του ΠΟΠ/ΠΓΕ περιορίζοντάς το στους λίγους τόνους της περιοχής της Μεσσηνίας, ενώ αφήνει ανοιχτή την πόρτα των «ελληνοποιήσεων» ή έστω της απειλής αθρόων εισαγωγών. Την ίδια εποχή (Δεκέμβριος 2019) κατατέθηκε και η ερώτηση του βουλευτή Γιάννη Λαμπρόπουλου.
δ) Αφού, λοιπόν, ο Γιώργος ως πρόεδρος της ΔΟΕΠΕΛ (άρα σε συνεννόηση τουλάχιστον με τον πρόεδρο της ΠΕΜΕΤΕ, Νέλο Γεωργούδη, για τους υπόλοιπους δεν κάνω υποθέσεις), γράφει (δεν του ξέφυγαν εν τη ρύμη του λόγου) ότι «το πανελλαδικό ΠΓΕ μπορεί να ήταν μια κάποια λύση», ότι υπάρχει διαταραχή της αγοράς και ανησυχία, άρα τι συνέβη και μετά από ένα μήνα «τα ‘βαλαν» με την Φωτεινή Αραμπατζή για μια αθώα διαπίστωσή της ότι «υπάρχει πρόβλημα» και με επιπλέον την εκκρεμότητα του ΣτΕ από τους Μεσσήνιους;
Πάσα εξήγηση δεκτή. Φοβάμαι, όμως, πως μέχρι διάψευσης, το μόνο αποτέλεσμα που παράγεται είναι η σύγχυση. Γιατί να θυμήθηκε ο Γιώργος Ντούτσιας το διευρυμένο ΠΓΕ εν έτει 2020, όταν η ΠΕΜΕΤΕ / ΕΔΟΕΕ/ ΔΟΕΠΕΛ το είχαν «ξεχάσει»(;) σε όλη την προηγούμενη εικοσαετία τουλάχιστον, τότε που οι συνθήκες ήταν πολύ πιο ευνοϊκές, ενώ σήμερα ο «ενδοελληνικός πόλεμος» έχει φτάσει στα άκρα, άρα η απαιτούμενη εθνική ομοψυχία αποτελεί όνειρο απατηλό;
VI. Γιώργος Βαρεμένος
Η πιο ακραία απίστευτη παρέμβαση της εποχής προήλθε από τον Γιώργο Βαρεμένο (28/4/2020): «… Η προσφυγή των Μεσσήνιων στο ΣτΕ αποτελεί εθνικό έγκλημα … πρέπει ο Βορίδης να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να τους πείσει να αποσυρθούν διακριτικά (sic!)…». Είχε προηγηθεί (5/3/2020) μια ανάλογης δυναμικής παρέμβαση Βαρεμένου στη Βουλή, κατά της Φωτ. Αραμπατζή με την οποία αναρωτιόταν «ποιος το παρήγγειλε και ποιος θα υπογράψει το συγκεκριμένο ντελίβερυ; (sic!)».
Να σας εξηγήσω γιατί ασχολούμαι με τον Γιώργο Βαρεμένο (ΓΒ):
– Ο ΓΒ δεν είναι τυχαίος. Στέλεχος του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ (ΚΚΕ), επαγγελματίας δημοσιογράφος από εποχής Οδηγητή/ΚΝΕ , άρα γνωρίζει τι σημαίνει διασταυρώνω (άμα θέλω φυσικά) μία είδηση/γνώμη. Εκλέγεται μεν στην Αιτωλοακαρνανία αλλά στο παρελθόν δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αγροτικά, άρα τι τον φώτισε ξαφνικά για τις ελιές Καλαμάτας/Καλαμών;
– Είναι ανατριχιαστικό εν έτει 2020 το αίτημα για κατάργηση της διάκρισης μεταξύ των τριών εξουσιών –δηλαδή της βάσης του πολιτεύματος και της δημοκρατίας από εποχής Μοντεσκιέ και Αριστοτέλη- με την παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας, έτσι ξεδιάντροπα στο χώρο της δικαιοσύνης.
– Και μην πείτε ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται γιατί θα σας πω μια ιστορία να δείτε πώς γίνονται. 2015 μόλις έχει γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, χωρίς ΑΝΕΛ, με Λαφαζάνη υπερυπουργό, Βαγγέλη Αποστόλου υπουργό και κάποιον Γελαλή, αν θυμάμαι σωστά, πρώην οικονομικό υπεύθυνο της ΕΑΣ Λάρισας –της μεγάλης συνεταιριστικής χρεωκοπίας- ως γ.γ., άρα υπεύθυνο των προγραμμάτων ΟΕΦ. Για κάποιο λόγο από την υπερπληθώρα 70 προγραμμάτων ΟΕΦ που εγκρίθηκαν κόπηκε ένα (1) και μόνο, της ακριτικής και πολυβραβευμένης για τα λάδια της Αλεξανδρούπολης, επειδή μάλλον κάποιος –ποιος άραγε;- από το στενό υπουργικό επιτελείο ενοχλείτο και παρενέβη. Κι επειδή το πρόγραμμα ήταν άψογο, από τα ελάχιστα που είχε και δική του εγγυητική επιστολή καθώς ο συνεταιρισμός ήταν υγιέστατος –να θυμηθούμε πως το υπουργείο «έκλεινε ντροπαλά τα μάτια» στις ακόμη ανοιχτές υποθέσεις των πλαστών εγγυητικών επιστολών- ας δούμε με ποια μεθόδευση κόπηκε. Πήρε ο γ.γ. τον πρόεδρο του συνεταιρισμού στις 10 η ώρα το βράδυ, τον απείλησε με εισαγγελείς κ.λπ. γιατί –δήθεν- το πρόγραμμα που είχαν υποβάλει δεν ήταν κανονικό, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού φοβήθηκε , σου λέει που να μπλέξω με εκτελεστική συν νομοθετική εξουσία σε 1η φορά κυβέρνηση Αριστεράς ολίγων εβδομάδων, οπότε ο πρόεδρος δέχθηκε τη λύση που «γενναιόδωρα» του πρότεινε ο γ.γ.: έστειλε εκείνη την ώρα νυχτιάτικα ένα φαξ στο υπουργείο με το οποίο παραιτήθηκε από το πρόγραμμα. Έτσι το υπουργείο δεν χρειάστηκε αιτιολογία αφού οι ίδιοι από τον συνεταιρισμό εμφανίζονται ότι παραιτήθηκαν οικειοθελώς κι όλα ωραία.
Να λοιπόν πως γίνονται οι δουλειές και τι μπορεί να έχει στο νου του ο ΓΒ όταν ζητάει να παρέμβει ο Βορίδης δυναμικά για να αποσυρθούν από το ΣτΕ οι Μεσσήνιοι … διακριτικά(!)
– Το άλλο αποκαλυπτικό με τον ΓΒ είναι οι περίεργες επιρροές ενημέρωσης και δημοσιότητας. Τι «καϋμός τον έπιασε ξαφνικά» για τις ελιές; Που ήταν την εποχή που οι ελαιοπαραγωγοί καταστράφηκαν όταν ακολούθησαν την ΕΑΣ Αγρινίου και την ΠΑΣΕΓΕΣ στις υπέρπυκνες φυτεύσεις; Από πού άντλησε την πληροφόρηση και τα –εμφανώς- προκατειλημμένα στατιστικά που αναφέρει; Γιατί σαν καλός και έμπειρος δημοσιογράφος δεν τα διασταύρωσε;
– Μέσα από ποιες μαγικές διαδρομές οι απόψεις του ΓΒ από την παντελώς άγνωστη στο ευρύ κοινό τοπική ιστοσελίδα του Αγρινίου «Συνείδηση – Sinidisi», (την οποία φαίνεται να στηρίζει διαφημιστικά σχεδόν αποκλειστικά η ΕΑΣ Αγρινίου), πέρασαν στο Agrenda/Agronews και στη συνέχεια μέσω κάποιου Costas Vasilopoulos (ο οποίος μόνο από τη Sinidisi μαθαίνει για τις ελιές Καλαμών (;) και τον οποίο αναζητούμε με αγγελία (!) γιατί ουδείς στην Ελλάδα φαίνεται να τον γνωρίζει αν υπάρχει ή όχι), τελικά καταλήγουν στο Olive Oil Times και όλος ο πλανήτης πληροφορείται μονόπλευρα τις απόψεις του ΓΒ (που τυχαίως ή όχι συμπίπτουν με της ΠΕΜΕΤΕ/ΔΟΕΠΕΛ);
– Σήμερα ο ΓΒ υπερασπίζεται με ακραίες εκφράσεις το Kalamata olives («απόφαση – ντελίβερυ», «εθνικό έγκλημα» η κατάργησή του). Από τη σκοπιά ενός ιδιότυπου «αγροτικού προλεταριακού διεθνισμού» έχει μια λογική, μιά και το Kalamata olives ευνοεί Τούρκους, Αιγύπτιους κ.λπ. ελαιοπαραγωγούς και εμπόρους. Άλλωστε ο ΓΒ τον Μάρτιο είχε κάνει αίσθηση με άλλη του δήλωση αλληλέγγυου διεθνισμού υπερασπιζόμενος τους μετανάστες/πρόσφυγες/Τούρκους στρατοχωροφύλακες από τους Έλληνες κατοίκους του Έβρου που είχαν βγει με τις καραμπίνες τους να προστατέψουν τις παράνομες βίλλες τους, σύμφωνα τουλάχιστον με αποκλειστικές και μη κατονομαζόμενες πηγές του ΓΒ.
Ας αποχαιρετίσουμε τον ΓΒ με δύο τελευταία ερωτήματα:
– Επειδή εσείς σαν μια ζωή Αριστερός είσαστε ταγμένος στο πλευρό των φτωχομεσαίων αγροτών, και ιδίως μάλιστα της Αιτωλοακαρνανίας που εκλέγεστε βουλευτής: Η ΥΑ 331/2018 των Αντώνογλου, Κόκκαλη, Αποστόλου για το Kalamata olives, πώς ακριβώς προστατεύει τις ελληνικές, και της ιδιαίτερης πατρίδας σας, ελιές Καλαμών/Καλαμάτας, όταν όλες οι ανταγωνίστριες τρίτες χώρες Αίγυπτος, Τουρκία, κ.λπ. μπορούν ανεμπόδιστα και νόμιμα να πουλούν στη διεθνή αγορά –φυσικά και στην ελληνική– ελιές Καλαμών/Καλαμάτας με την ετικέτα/ονομασία Kalamata olives και σε πολύ χαμηλότερες τιμές; Κι όταν σήμερα η τιμή τους στο Αγρίνιο, στη Σπάρτη, στην Καλαμάτα, στη Λιβανάτα, έχει πέσει κάτω του 1€;
– Πρίν βγείτε να μιλήσετε κ. ΓΒ συζητήσατε καθόλου με τον συντονιστή Αγροτικού, γεωπόνο και γνώστη λόγω Λακωνίας, σ. σας Σ.Α.;
VII. Επισημάνσεις, αντιφάσεις, ερωτήσεις
α) Όταν το 1996 καθιερώθηκε το ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας, η μεν ΠΕΜΕΤΕ προϋπήρχε από το 1970, ο δε σημερινός πρόεδρος της ΔΟΕΠΕΛ Γιώργος Ντούτσιας ήταν επικεφαλής και γνώστης θεμάτων επιτραπέζιας ελιάς της ακόμη τότε ζωντανής και πολύ ισχυρής ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ. Οι σχέσεις με το υπουργείο ήταν στενές, όπως και της επίσης πανίσχυρης τότε ΠΑΣΕΓΕΣ. Γιατί, λοιπόν, δεν επενέβησαν ώστε να μην επιτρέψουν να δημιουργηθεί το «χάος»;
β) Για το διάστημα μετά το 2000, ποιες ήταν οι παρεμβάσεις, ο ρόλος και οι θέσεις της ΠΕΜΕΤΕ αλλά και της ΕΔΟΕΕ, στην οποία η ΠΕΜΕΤΕ εκπροσωπούσε την επιτραπέζια ελιά ενώ η ΔΟΕΠΕΛ ιδρύθηκε πολύ αργότερα, το 2015; Πόσες φορές άλλαξε θέσεις η ΠΕΜΕΤΕ όλα αυτά τα χρόνια; Συνετέλεσαν αυτές οι αλλαγές θέσεων ώστε τελικά να οδηγηθούμε στο «χάος» ώστε να έρθει να επιβληθεί σαν υποτίθεται σωτήρια και σολομώντεια λύση το Kalamata olives; Αυτό το ερώτημα είναι κρίσιμο και θέλει λίγη παραπάνω προσοχή.
γ) Η ΥΑ 331/2018 των Αντώνογλου, Κόκκαλη, Αποστόλου για το Kalamata olives, πώς ακριβώς προστατεύει τις ελληνικές ελιές Καλαμών/Καλαμάτας, όταν όλες οι ανταγωνίστριες τρίτες χώρες Αίγυπτος, Τουρκία, κ.λπ. μπορούν ανεμπόδιστα και νόμιμα να πουλούν στη διεθνή αγορά –φυσικά και στην ελληνική– ελιές Καλαμών/Καλαμάτας με την ετικέτα/ονομασία Kalamata olives και σε πολύ χαμηλότερες τιμές;
δ) Γνώστες της αγοράς ισχυρίζονται ότι χρόνο με το χρόνο, οι τρίτες χώρες Αίγυπτος, Τουρκία βελτιώνουν την ποιότητα των ελιών τους σε βαθμό που η διαφοροποίηση από τις ελληνικές γίνεται ολοένα και δυσχερέστερη ακόμη και από τους ειδικούς. Έχουν δίκιο;
ε) Ποια συγκεκριμένα μέτρα έχουν προτείνει οι ΔΟΕΠΕΛ/ ΠΕΜΕΤΕ ώστε να εφαρμοστεί η «ιχνηλασιμότητα» του προϊόντος σε όλη την αλυσίδα διακίνησης παραγωγός => (μεσίτης) έμπορος => μεταποιητής => εξαγωγέας προκειμένου να αποφεύγονται τα φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού, αισχροκέρδειας, «ελληνοποιήσεων» και να υπάρχει διαφάνεια προς όφελος όλων, και του καταναλωτή;
στ) Γιατί έως τώρα δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία απολύτως μελέτη για την ελιά Καλαμάτας/Καλαμών, πως θα σταθεί στο διαρκώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό;
ζ) Οι υπέρμαχοι του Kalamata olives θα συνιστούσαν ανάλογες «σολομώντειες λύσεις» και για άλλα προϊόντα που έχουν προβλήματα με τα ΠΟΠ/ΠΓΕ τους;
Αναγνωρίζουν τη σημασία και τη χρησιμότητα του ευρωπαϊκού θεσμού/μηχανισμού των ΠΟΠ/ΠΓΕ ή τον θεωρούν ολίγον «στενό κορσέ» της ελεύθερης επιχειρηματικότητας και είναι υπέρμαχοι της αμερικανικής σχολής των εμπορικών επωνυμιών (brands);
η) Αν δικαιωθούν οι Μεσσήνιοι, εκπροσωπούμενοι από τον ΣΥΜΕΠΟΠ στο ΣτΕ και καταπέσει η ΥΑ 331/2013, τότε αυτό δεν αποτελεί «πρόβλημα», όπως αναφέρει η απάντηση της Φ. Αραμπατζή στη Βουλή; Και τότε ποια θα είναι η θέση της ΔΟΕΠΕΛ/ΠΕΜΕΤΕ, τι θα κάνουν;
θ) Γιατί δεν πήγε αντιπροσωπεία της ΔΟΕΠΕΛ/ ΠΕΜΕΤΕ –έστω ο πρόεδρός της Γιώργος Ντούτσιας– στη διαβούλευση που έγινε στις 10/3/2020 στην Καλαμάτα να συζητήσει δημοκρατικά με όλους τους Μεσσήνιους που παραβρέθηκαν ώστε να τους πείσει ότι το «Kalamata olives» είναι για το καλό τους; Αντιθέτως ο βουλευτής ΓΒ ζητά από τον υπουργό να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα ώστε να υποχρεωθούν οι Μεσσήνιοι να αποσυρθούν από το ΣτΕ (βλ. παραπάνω στ)).
Επίσης, δεν συμμετείχαν και στις ημερίδες, ανοιχτές συζητήσεις, που διοργάνωσαν ο Συνεταιρισμός Στυλίδας και ο Δήμος Αταλάντης και οι οποίες είναι και γεωγραφικά εγγύτερα, δίπλα τους. Τελικά, πώς έχουν χαρτογραφήσει την ελαιοπαραγωγική Ελλάδα αλλά και τα ΜΜΕ;
ι) Επειδή ο Τύπος (τα ΜΜΕ) αποτελούν απαραίτητο θεμέλιο μιας δημοκρατικής και ευνομούμενης πολιτείας, κοινωνίας, ακόμη και ενός κλάδου και των (δι)επαγγελματικών του οργανώσεων, αναρωτιέμαι, οι ΔΟΕΠΕΛ/ΠΕΜΕΤΕ:
– αντιμετωπίζουν όλα τα Μέσα ισότιμα από άποψη παροχής ενημέρωσης αλλά και κατανομής της διαφήμισης, και αν όχι, ποια είναι τα κριτήριά τους;
– υπήρξε προνομιακή ενημέρωση και υιοθετούν τα όσα έγραψαν Agrenda/Agronews (Γιάννης Πανάγος) κατά της υφυπουργού Φωτεινής Αραμπατζή και του συμβούλου της Κώστα Σκιαδά με αφορμή τα όσα πρόσφατα συνέβησαν;
VIII. Σαν επίλογος
Όπως ανέφερα και στην αρχή, εδώ η συζήτηση για το ΠΟΠ/ΠΓΕ της Καλαμάτας/Καλαμών τελειώνει, μέχρι τουλάχιστον εξαιρετικών εξελίξεων.
Τον θεσμό των Διεπαγγελματικών τον έχω υποστηρίξει έμπρακτα εδώ και πολλά χρόνια. Όμως μια Διεπαγγελματική οφείλει να είναι ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, στο οποίο να χωρούν ισότιμα όλοι οι συντελεστές της αλυσίδας αξίας (άρα, αντιπροσωπευτικότητα), από τον ελαιώνα έως τον καταναλωτή. Επίσης οφείλει να είναι μια Οργάνωση με υποδομή, κανόνες, που παράγει έργο επ’ ωφελεία όλων.
Η ΔΟΕΠΕΛ ιδρύθηκε το 2015 στο Ειρηνοδικείο Αθηνών και παρά το «Δ» της ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί από το υπουργείο, αν και έχει επιτύχει να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις, όπως π.χ. στην περίπτωση των ελιών Καλαμάτας/Καλαμών.
Φοβάμαι ότι βαδίζει στα χνάρια της ΕΔΟΕΕ, στην οποία η ΠΕΜΕΤΕ εκπροσωπούσε το «Ε» της επιτραπέζιας ελιάς, χωρίς να έχει διδαχθεί από τους λόγους που οδήγησαν στο άδοξο τέλος της.
Βλέπω την επιτραπέζια ελιά να πηγαίνει καλά, πολύ καλύτερα από ό,τι το ελαιόλαδο, έχοντας μπροστά της ένα λαμπρό μέλλον. Αυτό μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να συντηρηθεί (χωρίς τη σωστή ζύμωση, μια και μιλάμε για επιτραπέζια ελιά), δηλαδή χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα, χωρίς κανόνες, χωρίς ηγεσία.
Σήμερα, αν όχι όλοι, αλλά τουλάχιστον πολλοί, είναι ευτυχείς.
Οι αριθμοί των εξαγωγών ευημερούν. Όμως την προστασία του ΠΟΠ της Καλαμάτας/Καλαμών την απεμπολήσαμε. Και μακάρι οι φίλοι μου οι Μεσσήνιοι με τρείς χιλιάδες τόνους ΠΟΠ σε μια θάλασσα Kalamata olives να μπορέσουν να πάνε μακριά, όμως δεν το βλέπω. Εκτός κι αν οι φιλοδοξίες τους εξαντλούνται σε κάποιο πινάκιο φακής, δηλ. κάποιου κοινοτικού προγράμματος.
Ευημερούν και τα ευρώ, αν και η τιμή παραγωγού είναι κάτω από 1€. Σήμερα η ΠΕΜΕΤΕ διαχειρίζεται ένα πρόγραμμα προώθησης ύψους 11.106.660 €. Αύριο τι θα γίνει όταν αυτό τελειώσει; Θα επαναφέρουν το αίτημα για υποχρεωτικό φόρο στο προϊόν (taxe parafiscale) ύψους 5,1 €/τόνο; Πόσο αισιόδοξοι είναι ότι θα γίνει δεκτό; Με τα χρήματα αυτά σε ποιες ενέργειες έχουν προβεί υπάρχει μετρήσιμο δείκτης απόδοσης;
Η Καλαμάτας/Καλαμών έχει σε υπερβολικό βαθμό μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Θα θυμάστε τον σύμβουλο της ΔΟΕΠΕΛ/ΠΕΜΕΤΕ, που σε πολυτελή συνέντευξη Τύπου πρότεινε το Ηροστράτειο πρότζεκτ να ξεριζώσουμε τις άλλες ποικιλίες για να φυτέψουμε Καλαμών ώστε να κερδίσουμε δεν θυμάμαι πόσα δις € σε εξαγωγές και ΑΕΠ. Ίσως επειδή εγώ δεν συγκινούμαι τόσο εύκολα από τα νεόπλουτα δις ενώ διαβάζω και σέβομαι τους παλιούς και την ιστορία αυτής της χώρας, θα πρότεινα να ασχοληθούμε περισσότερο με τις Κονσερβολιές, που τυχαίνει να είναι και οι ιστορικές ρίζες των προέδρων και της ΠΕΜΕΤΕ και της ΔΟΕΠΕΛ, όπως επίσης και με την Θρούμπα και όλο τον πραγματικό πλούτο της βιοποικιλότητας, γεωπονικής και οικονομικής.
Πέρυσι ο Τράμπ τελείως ξαφνικά φορολόγησε τις ισπανικές ελιές και τα λάδια. Τώρα ο κορωνοϊός έπληξε την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό ας είμαστε σεμνοί, με επίγνωση του πόσο ευάλωτοι μπορεί να αποδειχθούμε.
Να πηγαίνουν καλά όσοι έχουν τους ελαιώνες, τα συσκευαστήρια, την παραγωγή και τα εμπόρια και μακάρι να είναι δικές μου οι λαθεμένες απόψεις, αν και η Αγίου Κωνσταντίνου ξέρει από το παρελθόν πως οι εκτιμήσεις και συμβουλές μου, τελικά, επαληθεύτηκαν.
—————————————————–
